Hallo,   Ik had beloofd dat ik zou vertellen hoe onze vakantie met paard en roulotte was geweest deze zomer. Het was kei hard werken, maar onwijs gaaf!   De herberg was oud, maar schoon. De mensen enorm vriendelijk en het eten prima.   Wij hebben van tevoren in Nederland bij een manege gevraagd of we een avond instructie konden krijgen in het verzorgen van paarden in het algemeen. En omdat de kinderen (2 en 5 jaar) nog nooit een groot paard van dichtbij hadden gezien. Daar hebben we veel profijt van gehad, alleen al in zelf vertrouwen. Want in principe hoef je het paard dat je meekrijgt niet te borstelen e.d. De instructie ging vrij moeizaam, vanwege de taalbarrière, maar ook omdat onze kinderen ondertussen ook geëntertaind moesten worden. Na een uur voldeed een boekje, kleurplaat en een tasje autootjes niet meer. Het duurde dus vrij lang, mede omdat ze vanalles voor ons uitprintte in Duits, Frans en Engels. Gelukkig was er een frans/belgisch paar bezig met het inspannen van hun paard. Dus zij konden met hun paar woorden Nederlands het e.e.a. verduidelijken. Maar ruim na de middag waren we dan toch op weg.

De eerste dag bestaat uit een "oefenrondje". Ze helpen je op weg en komen tijdens de rustpauze controleren en leren hoe je dan je paard moet verzorgen. En 's avonds kom je weer terug bij de herberg. Dan slaap je in de roulotte en kan je daar ook gewoon eten. Helemaal prima.   De volgende dat doe je alles zelf en controleren ze het geheel (het inspannen van paard en of je de roulotte goed hebt bevestigd etc etc) en dan ga je weg en ben je op jezelf en de kaart aangewezen. Heerlijk!!! We kwamen wel tot de conclusie dat een kind van 2 jaar nog net iets te jong is. Je bent namelijk met z'n tweeen bezig het paard in te spannen, dus de kinderen moeten begrijpen dat ze in de kar moeten blijven. Ook tijdens het wegrijden. Ik liep dan voorop bij het paard, mijn man had de teugels vast op de bok. En de kids zaten dan het liefst ook op de bok. Maar als je met een schokje in beweging komt kan een kind van twee zich niet vast houden, dan gleed hij bijna van het bankje af. Dus moesten ze bij het wegrijden achter in de kar op het bed zitten. Nou ging het bij ons allemaal hartstikke goed en doosjes met rozijntjes doen wonderen op cruciale momenten! 's Avonds sliepen we op het erf van een verlaten boerderij. Wat een rust!

De dag daarna hadden we, en vooral het paard, enorm veel last van (steek)vliegen. Daar hadden we dan ook weer last met de taalbarrière, want je moest je paard goed insmeren met anti-vliegen spul. Daarna ging het beter, alhoewel we die dag een verkorte route hebben gelopen (in overleg).   De dagen daarna waren we al best wel geroutineerd. Je kunt dit dus erg makkelijk leren. Onze dochter van 5 kon goed helpen met het maken van weitjes voor het paard (paaltjes in de grond prikken en touwtje erdoor rijgen). En het eten geven van het paard. Ze zijn overigens helemaal fan geworden van Nouschka (zo heette ons paard), ze hebben het er nu nog dagelijks over terwijl het al 1,5 maand geleden is. 's Avonds stonden ze voor de raampjes van de roulotte naar Nouschka te roepen dat ze gingen slapen, dat was heel vertederend.   Lastig was dat de dag van het uitchecken nog een volle dag met paard en wagen bleek te zijn. Dus je komt dan pas om 4 uur aan bij de herberg. Terwijl wij ervan uitgegaan waren dat we die dag in ieder geval voor de middag weer onderweg naar onze volgende vakantiebestemming zouden zijn. Gelukkig konden we een nacht bijboeken in de herberg, want 900 km rijden na een dag met paard en wagen in de knallende zon is geen doen meer.   Onze roulotte was overigens de oudste en meest aftandse die er stond. Wij hadden geen gordijntjes en geen gesloten kasten, alleen een open rek en de ruimte onder de gootsteen was ook open. Je moet ook echt geen hygiene-freak zijn, want het stikt van de vliegen, en eigenlijk is het gewoon allemaal vies. We zijn er niet ziek van geworden, dus niks aan de hand hoor. Wij hadden onze eigen picknick tafel meegenomen, dat is wel echt een aanrader. Want dan konden we met z'n viertjes buiten aan tafel eten. Een warme douche en toilet was  elke avond prima geregeld.   Samengevat: je bent alleen maar met je gezinnetje, de route en het paard bezig. Je hebt geen tijd om over andere dingen na te denken. Je hoofd is na die week echt leeg. Back to basic (de kinderen waren 's avonds blij met een kopje bouillon en droog brood!), plassen in het wild overdag, geen stroom (koelbox met koelelementen die elke avond gebracht worden), geen tv/computer en vaak geen telefoonbereik en weg van de normale hectiek. Het was echt heerlijk!   Bijgevoegd enkele foto's van ons op de bok, een willekeurige picknick plek (wat een rust!) en ons paard Nouschka.   Mocht je nog meer willen weten, of nog vragen hebben dan mag je me mailen of bellen. Groeten,   Elmy den Dulk